Dünyadaki ilişkilerin tamamının istisnasız çıkar ilişkisinden doğduğuna inanıyorum.Bana bir tane karşısından 'hiçbir şey' beklemeden kurulan bir ilişki söyleyebilirmisiniz.Bu insanlığın temel doğası olan bencilliğin büyük bir göstergesidir.Tamam eminim dünyada saflığını korumuş bencilliğine yenik düşmemiş hala dünyadaki iyiliklere,ve tüm o muhteşem şeylere inan vardır ama emin olunki bu kişiler asla kendileri gibilerini bulamazlar,tersine dünyanın en bencil insanları onları bulur onların içlerine,kalplerine işler o saf insanların hayatında bir yer bulur kendine daha sonrası kolaydır zaten o insanı mahvederler.Çoğu insan şuan sevgilisi olan insana öncelikle dış görüntüsüyle bağlanmıştır e burda saflık nerede?Çoğu iş insanı aslında sevmediği insanlarla sırf 'çevre yapayım,onlarla arkadaş olursam işimde daha başarılı olurum' düşüncesiyle senelerce vakit geçiriyor peki ya burada nerede?İnsanlar karşısındaki ona iyilik yapmadığı taktirde karşısındakinden anında nefret etmiyormu?Ciddimisiniz ilişki bumudur?İster arkadaşlıkta ister işte ister aşkta bana göre çıkarcı insan pisliğin önde gidenidir.Birde pislikliği ayrı bir boyuta taşıyanlar vardır bu ayrı boyuttakiler o pisliği bana yapanlardır işe bak yaaa bir arkadaşım var benim için çok değerlidir kardeşimdir neyse işte son 2 yıldır aramız sadece 'merhaba,merhaba' bana bir işi düştü benimle artık bir konuşuyor görmeniz lazım kaç saat boyunca görende bizi birbirinden hiç kopmamış iki yakın arkadaş sanar bu piçle benim arkadaşlık ilişkimiz basbayaa çıkar ilişkisi hayır ne zaman ben 'onun işinin'konusunu kapatsam yeni bir konu açsam,onu insan yerine koyup bir şeyler konuşmaya sormaya çalışsam aldığım cevap 'tamam,hmm öylemi peki,hıhıhı evet'.Ve ben mal gibi hala bu arkadaşımın işini yapmaya çalışıyorum,neden bilmiyorum sanırım benim ona verdiğim değer çıkara dayanmadığı için, normal bir insan olsa şimdiye siktiri çekerdi.Neyse ben bunları yazarken de içimde hala bir üzüntü var ona karşı böyle hissetiğim için ama biliyormusunuz yetti cidden yetti.Ben insanlar mutlu olsun diye her şeyi yapıyorum ama onlar bana bok gibi davranıyorlar.Artık öyle bir duruma geldi ki herkes derdini bana anlatıyor ben çaresini buluyorum tamam bunda sorun yok ama ben onlara bir şey anlatmaya çalıştığımda herkes bana sırtını dönüyor.Benim bir derdim olduğunda tüm dünyada tek insan ben kalmışım gibi oluyor ama onlara olduğunda elimden ne geliyorsa her şeyi yapmaya hazırım sanırım bende yukardaki saflardan biriyim.Neyse ya bende nefretimi,sinirimi buraya kusuyorum.Ama umarım birgün başınıza bir şey gelirde -benim yaşadıklarım gibi- dünyadaki tek insan sanki sizmişsiniz gibi hisseder,tüm dünyanın yükünü omuzlarınızda taşıyormuş gibi,yalnız kalmaya mecburmuşsunuz gibi hissedersiniz.Bazen hepinizi hayatımdan çıkarmak istiyorum ama olmuyor,oraya sanki şu belgesellerde hayvanların göçlerini falan izlemek için hayvanlara taktıkları aygıt gibi çıkmıyor gitmiyorsunuz hayatımdan.İstesemde atamıyorum zaten ne zaman çıkarmaya çalışsam hepinizi deli gibi özlüyorum sizi seviyorum hemde çok bunun içinde kendimden nefret ediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder